فرماندهان نیروی دریایی آمریکا مستقر در خلیج فارس بر این باورند که قایق های گشت زنی ایران در تنگه هرمز می توانند در صورت بروز حمله، شلیک های دوربردی که از ناو های آمریکایی به سمت اهداف ایرانی انجام می شود را خنثی کنند.

این در حالی است که آمریکا و دیگر قدرت های غربی امروز( شنبه) بار دیگر پای میز مذاکره با ایران در استانبول می نشینند تا راهی برای حل بحران هسته ای جمهوری اسلامی بیابند اما کمی آنسو تر در خلیج فارس، نیرو های آمریکایی روی طرح های خود برای حمله احتمالی به ایران کار می کنند. شماری از حامیان راهکار مسالمت آمیز با ایران بر این عقیده اند که تحریم ها تاثیر خود را بر جا گذاشته اند و به این ترتیب شانس موافقت تهران با توقف عملیات غنی سازی افزایش یافته است. اما دولت اوباما به طور ضمنی احتمال توافق در نشست جاری را بسیار اندک توصیف کرده و تصریح می کند که بهترین نتیجه این نشست می تواند توافق برای برگزاری یک نشست دیگر باشد.

اما در صورتی که تلاش های دیپلماتیک به نتیجه نرسد و آمریکا یا اسرائیل برای حمله به ایران تصمیم گیری کنند، آمریکا می تواند به سرعت برای درهم شکستن نیروی دفاع هوایی ایران اقدام کرده و پایگاه های دفاع هوایی جمهوری اسلامی را تخریب کند. از سوی دیگر پنتاگون نیز در تلاش است تا هر چه سریعتر بمب هایی را تولید کند که بتوانند به اعماق بیشتری از سطح زمین نفوذ کنند، چرا که تاسیسات هسته ای فوردو در ایران برای در امان ماندن از حملات هوایی در اعماق زمین بنا شده است.

افسران نیروی دریایی آمریکا می گویند در صورتی که جنگ آغاز شود، ایران با جنگاور های دریایی خود در تنگه هرمز مین گذاری می کند یا اینکه اهداف نیروی دریایی آمریکا را با قایق های کوچک هدف قرار می دهد. 

این تهدید ها که در عرصه سیاست به جنگ های نامتقارن مشهور است می تواند به اندازه بمب گذاری های جاده ای در عراق و افغانستان خطرناک و غیر قابل پیش بینی باشد، چرا که یک مین ارزان قیمت می تواند به یک ناو جنگی میلیارد دلاری خسارت وارد کرده یا اینکه آن را کاملا غرق کند.

در چنین سناریو هایی، ارتش آمریکا با موضوع زمان بر و مخاطره آمیز باز کردن راه های انتقال نفت به بازار های بین المللی مواجه خواهد بود. یک تحلیلگر نظامی بر این عقیده است که ارتش آمریکا همواره روال خود را حفظ کرده و از الگو های جنگ نامتقارن دهه 1980 استفاده می کند.

باید گفت که ایران تا قبل از سال 1979 ، نیرومند ترین تجهیزات جنگی در منطقه را در اختیار داشت. اما جنگ 8 ساله ایران و عراق در دهه 1980، تجهیزات جنگی ایران را فرسوده و منهدم کرد و پس از آن جمهوری اسلامی از تجهیزات جنگی تولید داخل یا سخت افزار جنگی وارداتی از چین، کره شمالی و کشور های باقی مانده از جماهیر شوروی سابق استفاده کرد.

این در حالی است که ایران در واکنش به سخت تر شدن تحریم های بین المللی، تهدید بستن تنگه هرمز را مطرح می کند. کارشناسان نظامی می گویند ایران در حال حاضر 5 هزار مین دریایی در اختیار دارد که می توانند هدف های خاص را مورد اصابت قرار داده و بسیار هوشمند عمل کنند.

اسکات ترور،کارشناس مین می گوید تشخیص محل و پاکسازی مین های ایرانی یک بازی موش و گربه برای نیروی دریایی آمریکاست. به گفته وی مین های دریایی مانند مین های زمینی بسیار خطرناک هستند و شناسایی آنها اگر دشوار تر نباشد، آسان تر نیز نیست. برای مثال در سال 1988، یک کشتی بادبانی آمریکا با یکی از مین های ایران برخورد کردو نیروی دریایی آمریکا در واکنش به این اقدام؛ به دو دکل نفتی ایران حمله و چند قایق را نیز غرق کرد.

زیردریایی های ایران که بیشتر با تکنولوژی روسیه و کره شمالی ساخته شده نیز از دیگر تهدید های پیش روست. از سوی دیگر هرچند زیردریایی های کوچک ایران نمی توانند مدت زیادی زیر آب باقی بمانند یا در عمق زیادی پایین بروند، در صورت بستن تنگه هرمز می توانند برای حمله مورد استفاده قرار گیرند.

تحلیلگران می گویند قایق های تندروی نیروی دریایی ایران از قابلیت حمل ابزار های جنگی و موشک برخوردارند. اما جمهوری اسلامی می تواند از کشتی های کوچک تجاری نیز برای مین گذاری یا پرتاب موشک استفاده کند و در این صورت شناسایی چنین تهدید هایی بسیار دشوار خواهد بود.

در مقابل نیروی دریایی آمریکا نیز به دنبال استفاده از تجهیزات زیردریایی روباتیکی است که می تواند مین ها و زیردریایی ها را شناسایی کند و آزمایش های متعددی را در این زمینه انجام می دهد. از سوی دیگر نیروی دریایی آمریکا اخیرا اعلام کرده است که ناوگان خود به منظور مین یابی در خلیج فارس را تا دو برابر توسعه داده است.

البته اقدامات دیگری نیز انجام می شود و پایگاه های نظامی آمریکا در کویت، قطر و بحرین به تجهیزات مدرن و نیرومند، تجهیز شده اند.

کارشناسان بر این باورند در صورتی که موشک های دوربرد ایرانی منافع متحدان آمریکا در منطقه را هدف قرار دهند، دامنه جنگ وسیع تر می شود. برای مثال در صورتی که موشک های ایرانی به میدان نفتی در عربستان سعودی، تاسیسات تولید گاز در قطر یا شهری در امارات متحده عربی برخورد کنند، پیامد ها غیر قابل پیش بینی خواهد بود.

حمله به اهدافی در عراق و افغانستان نیز اقدام دیگری است که می تواند از سوی ایران انجام شو و واکنش ایالات متحده را به همراه داشته باشد.