نشست سران ناتو در شیکاگو با موضوع ویژه افغانستان در تاریخ 31 اردیبهشت 1391 برگزار شد.این نشست برای افغانستان که به دنبال دریافت کمک های مالی بود و برای اعضای ناتو که نوعی رها شدن از گرداب افغانستان را دنبال می کنند،حائز اهمیت بود

.به همین دلیل در آستانه برگزاری نشست شیکاگو ، سازمان ملل متحد نیز از کشورها و سازمان های شرکت کننده در این نشست، خواست تا حمایت دراز مدت خود را از افغانستان اعلام کنند. در عین حال این نشست با چالش هائی از جمله عدم یکپارچگی مواضع و دیدگاه های کشورهای شرکت کننده در مورد زمان خروج نیروها از افغانستان بود. به معنای دیگر اجماع همگانی که در سال 2001 و در نشست بن نسبت به حضور در افغانستان وجود داشت، به دلایل متعدد بسیار کمرنگ شده بود. بطور مشخص یکی از کشورهای مهم و از اعضای تعیین کننده ناتو یعنی کشور فرانسه ، بنابه دلایل مختلف از جمله توجه به افکارعمومی، خواهان خروج هرچه سریع‏تر نیروهای خوداز افغانستان بود. در ارزیابی دستاوردهای نشست ناتو بطور اجمال می توان گفت:
- واقعیت های موجود جهانی از جمله نارضایتی جدی مردم اروپا و آمریکا از ادامه حضور نظامی ناتو در افغانستان،بحران اقتصادی اروپا و تداوم ناکامی های ناتو در تحقق اهداف امنیتی ،موجب شد تا ناتو در شیکاگو به دنبال اصلاح اشتباهات و ترمیم حیثیت خود باشد.
- اتخاذ تصمیماتی نظیر خروج کامل نیروهای نظامی تا سال 2014 و عدم انجام اقدام نظامی بعد از این تاریخ در افغانستان و همچنین تائید رویکرد دولت هائی که قصد خروج سریعتر از افغانستان را دارند،نشان داد که حضور کور ناتو در عراق و افغانستان برای این پیمان فاقد دستاورد مثبت بوده و این سازمان به سوی پذیرش واقعیات است.
- در عین حال آمریکا در اجرای رویکرد سنتی خود تمایل داشت اعضای ناتو را ملزم به ادامه دنباله روی از سیاست های خود برای تامین منافع امنیتی و نظامی واشنگتن در جهان نماید و طبیعتا اگر اعضای ناتو مانند گذشته به عنوان بازوی نظامی آمریکا فعالیت نمایند،نمی توانند پاسخگوی مطالبات مردم کشورهای خود باشند و بحران های اجتماعی و اقتصادی فعلی در اروپا و آمریکا ادامه خواهد یافت.
- با توجه به سیاست های فرامنطقه ای آمریکا و رویکرد این کشور برای تداوم حضور خود در افغانستان نمی توان به نیت آمریکا برای خروج از افغانستان بعد از سال 2014 خوشبین بود و در واقع امضای پیمان استراتژیک این کشور با افغانستان و تلاش برای حفظ پایگاه های نظامی در افغانستان،مانع جدی برای استقرار صلح و ثبات در این کشور است.
- در وضعیتی که اعضای ناتو در جهت حل مشکلات اقتصادی، به دنبال کاهش بودجه نظامی هستند، آمریکا هنوز متقاعد به رها کردن رقابت های نظامی در جهان و بخصوص آسیا نشده و بنظر می رسد این سیاست شکاف میان واشنگتن و بقیه اعضای ناتو را عمیق تر نماید.
- واقعیت این است که بدون در نظر گرفتن نقش کشورهای منطقه در برقراری ثبات و توسعه در افغانستان نمی توان آینده امنیتی روشنی را برای افغانستان متصور بود و بنظر می رسد رویکرد مبتنی بر ادامه دوستی و تعامل با کشورهای منطقه، بخصوص همسایگان می تواند موجب حل تدریجی مشکلات امنیتی افغانستان باشد .

موسسه چشم انداز توسعه وامنیت

محسن پاک آیین

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: