این یک تاسیسات نظامی آمریکایی است که با حضور یکصد عضو خدماتی در بیابانی پر از تپه های کوچک ایجاد شده است. نیرو های مستقر در این پایگاه تنها نیروهای خارجی حاضر در اسرائیل به شمار می روند و اغلب آنها وظیفه نگهبانی دارند. تکنسین ها نیز برای در امان ماندن از پرتوافشانی هایی که توسط ماشین آلات در اطراف این پایگاه ایجاد می شود، پوشش محافظتی به تن دارند.

یک رادار مستطیل شکل قابل حمل در این پایگاه وجود دارد که می تواند بر ماورای افق نظارت داشته باشد و حساسیت آن به اندازه ای زیاد است که می تواند یک توپ فوتبال در آسمان را از فاصله 2 هزار و 900 مایلی تشخیص دهد ( این در حالی است که تهران تنها هزار مایل از شمال شرق اسرائیل فاصله دارد). گزارش ها حاکی از آن است که این رادار با نام کرن به سوی شمال شرق در جهتی تنظیم شده که موقعیت جغرافیایی ایران قرار دارد و می تواند حرکت موشک شهاب 3 را تنها لحظاتی پس از پرواز، تشخیص دهد. این رادار نسبت به رادار نسبت به رادار اسرائیلی با نام گرین پاین، 6 تا 7 دقیقه زودتر عمل می کند.

این در حالی است که زمان تشخیص آغاز حرکت موشک ها به سمت اسرائیل برای امور دفاعی اهمیت زیادی دارد. 6 دقیقه بیشتر به معنی افزایش 60 درصدی زمانی است که مقامات اسرائیلی برای به صدا درآوردن آژیر های خطر نیاز دارند تا مردم را به پناهگاه ها هدایت کنند. از سوی دیگر در این صورت شانس استفاده از تجهیزات ضد موشکی برای منهدم کردن موشک نیز کاهش یافته و این احتمال وجود دارد که کلاهک هسته ای به جای خاک اسرائیل به کویر اردن اصابت کند. همچنین عدم شناسایی به موقع موشک هایی که به سمت اسرائیل می آیند موجب می شود که حملات بیشتری نیز انجام شود.

البته در صورتی که آمریکا اطلاعاتی را که از طریق رادار دقیق خود به دست می آورد در اختیار اسرائیل قرار دهد، شرایط به گونه ای دیگر رقم می خورد. شماری از تحلیلگران با اشاره به نیاز اسرائیل به اطلاعات آمریکا این نکته را خاطرنشان می کنند که احتمال حمله یکجانبه اسرائیل به ایران بسیار اندک است.

گفته می شود که اطلاعات دریافتی از این پایگاه نظامی آمریکا پس از بررسی های فنی به کالیفرنیا ارسال می شود. شهری که آژانس دفاع موشکی آمریکا در آن قرار دارد و از حس گر های ماهواره ای و دریایی نیز اطلاعات دریافت می کند. برخی بر این باورند در صورتی که رایانه ها حمله موشکی را تشخیص دهند، فرماندهان آمریکایی این اطلاعات را در اختیار همتایان اسرائیلی خود قرار می دهند و سیستم کلی ایجاد این پایگاه نیز این گمانه زنی را تایید می کند. ارتش آمریکا و اسرائیلی به اندازه ای سیستم های دفاع موشکی خود را با یکدیگر هماهنگ کرده اند که می توانند از یک مرکز فرماندهی مرکزی عملیات انجام دهند. این در حالی است که در ماه اکتبر 5 هزار نیروی آمریکایی به اسرائیل می روند تا بزرگترین مانور نظامی مشترک خود را برگزار کنند و بخش دفاع موشکی نیز یکی از مراحل مهم این مانور نظامی به شمار می رود.

با این حال اسرائیلی ها به خوبی از این نکته آگاه هستند که اطلاعات یک قدرت است و واشینگتن از حق جلوگیری از انتقال این اطلاعات به اسرائیل برخوردار است. یک مقام نظامی غربی حاضر در این پروژه نظامی اظهار داشت که اطلاعات زیادی در اختیار اسرائیل قرار داده می شود اما می توان به صورت یکجانبه از انتقال این اطلاعات جلوگیری کرد.

یکی از نکته هایی که کارشناسان با اشاره به رادار آمریکایی نصب شده در اسرائیل به آن اشاره می کنند این است که این رادار ماهیت اقدام غافلگیر کننده اسرائیل علیه ایران بدون آگاهی آمریکا را زیر سئوال قرار می دهد. این رادار که از سال 2009 فعالیت می کند نه تنها ترافیک تمامی پایگاه های هوایی اسرائیل را زیر نظر دارد بلکه هر گونه الگوی عملیاتی غیر معمول شامل حمله هوایی را نیز تشخیص می دهد.

یک کارشناس موشک در آمریکا بر این باور است که پایگاه راداری ایالات متحده در کویر اسرائیل، در واقع اسرائیلی ها را با آغوش آمریکا انداخته است. یک همکاری نظامی که در عین بالا بردن ضریب امنیتی اسرائیل ؛ ارتش اسرائیل را نیز به پنتاگون وابسته می کند.

منبع: تایم